بررسی استرس شغلی در پرستاران بیمارستان های شهر کاشان طی سال ۱۳۸۸

سابقه و هدف : استرس شغلی یکی از عوامل اساسی در کاهش بهره وری در سازمان ها و ایجاد عوارض جسمی و روانی در پرسنل بوده و امروزه در میان کارکنان مراقبت های بهداشتی درمانی بسیار رایج است. هدف از این مطالعه ارزیابی استرس شغلی در میان پرستاران بیمارستان های کاشان می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی 190 پرستار با استفاده از پرسش نامه اسیپو انجام گرفت. پرسشنامه شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و شاخص های استرس شغلی است که در 6 بعد استرس شغلی (بار کاری نقش، بی کفایتی نقش، دوگانگی نقش، محدوده نقش، مسوولیت و محیط فیزیکی) طبقه بندی گردیده است. علاوه بر آن استرس شغلی به 4 طبقه تقسیم گردید: پایین تر از حد طبیعی، طبیعی، متوسط و شدید.نتایج: نتایج نشان می دهد که سطح استرس شغلی در 3/95 درصد پرستاران مورد مطالعه در حد طبیعی بوده و ارتباط معناداری بین استرس شغلی و جنس مشاهده نشد. ارتباط بین ابعاد مشتمل بر بی کفایتی، محدوده نقش، مسوولیت و محیط فیزیکی با جنس معنادار بود. به علاوه، بین استرس شغلی و بعضی از عوامل از قبیل سن، سواد، وضعیت تاهل، درآمد و بیمارستان ارتباطی مشاهده نگردید. بیش ترین فراوانی استرس مردان در بعد مسوولیت نقش (2/90 درصد) و در زنان در بعد دوگانگی نقش (9/40 درصد) بوده است. نتیجه گیری: عطف به نتایج این مطالعه و مقایسه با دیگر مطالعات مشخص گردید که دوگانگی نقش، محدوده مسئولیت و بار کاری از عوامل مهم ایجاد استرس شغلی در پرستاران می باشند.